dagOpeningen

Ik heb er vaak last van dat Ik denk dat er iets van me wordt verwacht. Ik moet me een houding geven in een situatie terwijl ik niet weet welke houding ik moet aannemen.
Pauline: Kun je zien dat jij dan het perspectief hebt van iemand die van buitenaf naar zichzelf kijkt?

Ja dat kan ik zien. Het verlamt me, ik voel me net zo’n konijn in de koplampen.
Pauline: Ooit heb je geleerd zo naar jezelf te kijken. Als klein kind ligt de oriëntatie nog helemaal in jezelf. Dan beginnen de anderen naar jou te wijzen, zelfs in de spiegel en zeggen: “kijk, dat ben jij!” Dan word jij een object, een ander dan wie jij wist dat je was. Even wist je nog dat dat niet klopte, op gegeven moment ben je ook dat vergeten. Vanaf dat moment kijk je voornamelijk van buitenaf naar jezelf; als door de ogen van de anderen.

Ik oefen om met alles te zijn en ik vind het zo lastig! Hier komen zitten, roept gelijk een strengheid bij me op met het stemmetje ‘ik kan het zelf’.
Marijke: We hebben niemand nodig, we kunnen het allemaal zelf……..

Hard werken dus.
Marijke: Er is in jou iets helder aan het worden, dat er meer mogelijk is.

Dat voel ik ook. Ik heb steeds vaker op de dag momentjes dat het er mag zijn.
Marijke: Er is een diep verlangen om met een gezond fysiek ‘apparaat’ door het leven te gaan. Ze is geblesseerd. Verbind je met haar en ook met de pijn en met het gegeven dat je tijdelijk hulp nodig hebt.

Ik voel mijn hart. Ik wil zo graag met mijn spirituele ontwikkeling bezig zijn. En ik merk in mijzelf een soort moeheid, een soort van: ik heb niet zo’n zin, de drang is weg. Dat mis ik.
Mauk: Heb je tijden van aanhoudende drang gekend?

Ja, mijn hele leven al.
Mauk: Er is een bepaald soort drang die verknoopt is met ons overleven. Als die stopt dan zou er rust kunnen komen. Maar dan gaan we zeggen dat we er geen zin meer in hebben. We weten vaak niet te leven zonder die drang.

Ik heb een groot verlangen zwanger te worden. Ik wil het zo graag dat ik er steeds mee bezig ben. Ik zie ook dat er mee bezig zijn de overgave ook precies in de weg staat. Nu probeer ik heel hard om er niet mee bezig te zijn, maar dat gaat voor geen meter.
Pauline: Gelukkig!

Het voelt als een ultieme uitdaging, want hier kan ik mijn best niet voor doen!
Pauline: Je wordt dus geconfronteerd met je controlemechanisme: zodra er een wens is, is er direct het idee dat jij moet zorgen dat het gebeurt, wel meteen en helemaal goed. Dit is vast niet het eerste verlangen in je leven dat je zo bekijkt en aanpakt.

Het gaat over liefde. Ik heb 2 vriendinnen die mij allebei heel dierbaar zijn. Sterker nog, als ik met 1 van hen ben, ben ik in een staat van verliefdheid waarbij we compleet samensmelten. Dat voelt heel goddelijk. Dat heb ik met allebei, maar wel apart. En nu kwamen ze tegelijk. Ze kennen elkaar niet. Die staat van verliefdheid was er nu af en toe even. In die gezamenlijkheid was er een soort verwarring bij mij. Hiermee zit ik nu bij jou op het kussentje.
Marijke: Datgene wat jij met de ene vrouw en de andere vrouw ervaart, als je met z’n 2-en bent, wordt ervaren als bliss, als eenheid, als een opgaan in. Dat willen we altijd! Dus je bent uit de bubbel gevallen! Het leven gaat op en neer. De ene keer is er chagrijn, de andere keer liefdesbubbels, dan weer verdriet, neem het. Mag jij dit allemaal ontvangen?

Ik zie weer een heleboel dezelfde patronen terugkomen. En ik wil graag een volgende stap zetten.
Mauk: De mechanismen zijn ongeveer hetzelfde. Dus daarmee lijkt het alsof het nooit ophoudt met die patronen.

Inderdaad. En daar baal ik zo van!
Mauk: Het is toch ook niet om uit te staan!

Nu wil ik het eindelijk graag anders en dan krijg je dat weer.
Mauk: Je lijkt dezelfde overlevingsmechanismen dieper onder ogen te komen. Als je een tijdje bezig bent met je ontwikkeling, dan zie je dat het hele bouwwerk op een paar mechanismen gebaseerd is.

Ik zit in een training, waarin we het over meningen hadden. Het ging ook over iemand gevangenhouden in een beeld, wanneer je die mening echt gelooft. Dat doe ik ook! Het raakte me hoe rot het is om iemand gevangen te houden in een beeld.
Pauline: Het raakt je nu weer.

Ja. Op het moment dat ik me dit realiseer, verdwijnen eigenlijk alle nare eigenschappen van die ander.
Pauline: Verdwijnen de nare eigenschappen?

In het beeld dat ik van de ander heb, doen ze er dan niet meer toe.
Pauline: Exact. Het is immers jouw beeld van iemand. Op het moment dat jij je realiseert dat je hiermee iemand gevangenhoudt, verandert jouw perspectief. Het filter waar jij doorheen keek, valt ineens weg. De ander is ‘veranderd’, niet omdat die ander iets gedaan heeft, maar omdat jij jouw meningen wilt onderzoeken.

Nu de training bijna is afgelopen, heb ik besloten om dingen recht te zetten, die ik in het verleden deed, waar andere mensen de dupe van werden.
Marijke: De man van nu ziet, dankzij zijn bewustzijn, dat hij liever niet had gedaan, wat hij in het verleden wel deed. Je bent bereid om daar alsnog verantwoordelijkheid voor te nemen.
Prachtig, diepe buiging!

Ja, maar in één situatie is dat moeilijk, ik ken nl de persoon in kwestie niet. Ik heb daar veel gewetensnood over.
Marijke: In essentie gaat het erom dat jij helemaal schoon raakt in jou zelf, dat jij dankzij je innerlijke referentie van nu, kunt zeggen: dat had nooit mogen gebeuren.

Ik voel dat ik mijn energie vaak weggeef. Ik wil het graag houden als ik het heb. Als dat lukt voel ik mij rustig.
Mauk: Wij denken dat ‘voelen’ op zichzelf staat. Maar hoe het lichaam aanvoelt wordt mede bepaald door de geest. Dus als onze energie ons ontglipt is het interessant om jezelf af te vragen waar je uithing. Wat is eigenlijk ‘je energie weggeven’?

Het goed willen doen denk ik.
Mauk: Ken je dat je het goede doet, terwijl je vanuit de rijkdom van wie je bent aan het overstromen bent?

Ja dat ken ik ook.
Mauk: Geeft dat meer of minder energie?

Ik voel me geblokkeerd. Ik had me voorgenomen om hier te gaan zitten en meteen heeft het me te pakken, ik moet namelijk de perfecte vraag stellen. Ik moet vooral goed zijn voor iedereen, behalve voor mezelf.
Marijke: Wat een diepe onderkenning. De vrouw die tegenover me zit, neemt dit waar. Wie is dan die ‘ik’ die goed moet zijn voor iedereen en wie is die ‘ik’ die geblokkeerd is. De hele body-mind reageert niet voor niets. Wil je dat ontvangen?

Dat is veel.
Marijke: In plaats van dat we streven naar perfectie, gaan we ervan uit dat we perfect moeten zijn. Als dat gaande is, wordt er geen rekening gehouden met de vrouw met wie je dit allemaal mag doen. Er is hier een vrouw aanwezig die dit allemaal ziet.