Ik ontdekte in een gesprek dat ik alles behalve mijn roeping volg. Ik ben gewoon een slaaf. En het ergste is dat ik het zelf veroorzaak of in stand houd.
Marijke: Houd jij het zelf in stand?
Ik zal het niet met opzet doen.
Marijke: Is er iets in jou dat besluit ‘ik ga als slaaf door het leven’? Ik zorg ervoor dat ik zodanig met mijn werk bezig ben dat ik mezelf totaal wegcijfer, alles opoffer.
Ik merk dat ik bang ben dat, als ik iets zeg, het tegen mij gebruikt kan worden.
Mauk: Klopt. Dat is toch ook zo?
Dan is de keus gemakkelijk gemaakt, dan doe ik het gewoon niet.
Mauk: Er zit van alles in je systeem wat, als je alleen daarnaar zou luisteren, jou in veel dingen tegen houdt.
Maar dan mis ik ook van alles en ik zit hier niet voor niets.
Mauk: Je zegt dat het deel in jou dat wel wil er ook nog is, anders zat je hier niet.
Zojuist ervaarde ik heel veel rust op mijn poefje. Ik realiseerde me hoe groot het contrast is met hoe ik op mijn werk bezig ben, voornamelijk in mijn hoofd. Ik ben dan niet helemaal bij mezelf en heb ook niet het vertrouwen dat ik weet wat er te doen is.
Pauline: Wat ervaar je nu? Wat roept dit inzicht bij je op?
Het roept vraagtekens op. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik in die kwaliteit achter mijn bureau zit.
Pauline: Op het moment dat je zegt “ik kan me gewoon niet voorstellen”, zie je het wel even zo! Je ervaart het nu en in gedachten verplaats je jezelf naar je bureau. Dan is deze kwaliteit daar nu mogelijk.
Je maakt er echter van dat je vraagtekens hebt.
Ja.
Marijke: Je bent aan het ontdekken dat er ondanks jou dingen plaats hebben. Terwijl als het aan jou zou liggen, verschillende gedragingen niet meer plaats zouden hebben.
Inderdaad, die waren dan gelijk getransformeerd!
Marijke: Diezelfde eigenschap heeft ook een wijsheids-kant. Jij hebt er last van dat de neurose-kant vaak tevoorschijn komt.
Mijn vriend heeft aangegeven dat hij het niet meer ziet zitten om de relatie voort te zetten. En als ik terugkijk naar mijn verleden, dan merk ik dat mannen stoppen met mij als het serieus wordt.
Mauk: Je lijkt iets op het spoor te komen.
Er is iets in mij dat zegt: Nu begint het pas.
Mauk: Dat is altijd zo als er iets aan het licht komt.
Dat raakt me.
Mauk: Begint er iets in de relatie, of begint er iets in jou?
Ik heb een broer die geen contact met mij wil. Dat raakt het niet-geziene kind in me. Ik wil me zo graag vanuit liefde tot hem verhouden, maar ik ben zo pissig.
Pauline: Waar is de liefde wanneer je pissig bent?
Dat weet ik niet, die voel ik niet.
Pauline: Als hij niet zo’n belangrijk persoon in je leven zou zijn, hoe zou het dan zijn?
Dan maakt het niet uit.
Pauline: Je bedoelt, dan zou ik me er niet zo druk over maken. Zou het kunnen zijn, dat boosheid een teken van liefde is?
Ik behoor volgens mij tot die categorie mensen die denken dat de crisis wel aan haar voorbij zal gaan. Ik kan gewoon niet geloven dat het mij gaat overkomen.
Marijke: Eerlijke zaak. Dit is niet alleen van jou, maar van ons mensen. Wat is de functie van doorgaan?
Overleven.
Marijke: Als ik maar aan mijn trekken kom, mijn tijd zal het wel duren.
Bescherming.
Marijke: Echt tot je door laten dringen dat het 2 voor 12 is, is bijna niet te verdragen, niet toe te laten.
Ik wil het ook niet toelaten. En ik voel het ook.
Marijke: Zo heeft het tot nu toe gewerkt. We zijn uitgekomen waar we uitgekomen zijn. Gaan we op dezelfde voet door?
Ik merk dat nu ik meer ruimte neem om over de wereld na te denken, dat het nog heel erg in mij is.
Marijke: Zou de wereld niet ook in jou zitten?
Ik ben boos en daar bovenop ben ik ook nog boos omdat ik de begeleiders hoor zeggen dat je niet je emoties bent.
Mauk: Dat kan kloppen. Je bent niet je emoties of gedachtes. Zelfs niet je lichaam.
Maar ik ben nu wel mijn boosheid en vind het ook lekker om zelfmedelijden te hebben.
Mauk: Bovenop het feit dat er boosheid is, lijk je ook slachtoffer te zijn van iets wat weer maakt dat je telkens opnieuw boos wordt.
Inderdaad. Ik zit er helemaal in. Ik ben mijn boosheid en mijn drama.
Mauk: Je bent geïdentificeerd met je woede en je gedachtes over hoe de dingen zijn, die dan weer rechtvaardigen dat je boos bent. Je hangt er niet meer boven, maar het heeft je te helemaal te pakken.
Ik heb er vaak last van dat Ik denk dat er iets van me wordt verwacht. Ik moet me een houding geven in een situatie terwijl ik niet weet welke houding ik moet aannemen.
Pauline: Kun je zien dat jij dan het perspectief hebt van iemand die van buitenaf naar zichzelf kijkt?
Ja dat kan ik zien. Het verlamt me, ik voel me net zo’n konijn in de koplampen.
Pauline: Ooit heb je geleerd zo naar jezelf te kijken. Als klein kind ligt de oriëntatie nog helemaal in jezelf. Dan beginnen de anderen naar jou te wijzen, zelfs in de spiegel en zeggen: “kijk, dat ben jij!” Dan word jij een object, een ander dan wie jij wist dat je was. Even wist je nog dat dat niet klopte, op gegeven moment ben je ook dat vergeten. Vanaf dat moment kijk je voornamelijk van buitenaf naar jezelf; als door de ogen van de anderen.
Ik oefen om met alles te zijn en ik vind het zo lastig! Hier komen zitten, roept gelijk een strengheid bij me op met het stemmetje ‘ik kan het zelf’.
Marijke: We hebben niemand nodig, we kunnen het allemaal zelf……..
Hard werken dus.
Marijke: Er is in jou iets helder aan het worden, dat er meer mogelijk is.
Dat voel ik ook. Ik heb steeds vaker op de dag momentjes dat het er mag zijn.
Marijke: Er is een diep verlangen om met een gezond fysiek ‘apparaat’ door het leven te gaan. Ze is geblesseerd. Verbind je met haar en ook met de pijn en met het gegeven dat je tijdelijk hulp nodig hebt.